Çocukluğumdan beri hep doktor olma isteğim vardı. İyi bir öğrencilik döneminden sonra aileminde desteği ile bu hayalim gerçekleşti. En çok özendiğim insanların doktorluk mesleğine duyduğu saygı ve insanlara faydalı olabilmenin verdiği haldi.
Elbette birçok meslek dalına göre eğitimi daha uzun ve zordu. Hele uzmanlık döneminde fiziksel olarak bizleri zorlayan nöbetler , iş yoğunluğu olukça zordu. Ancak hastanede meslektaşlarım arasındaki dayanışma, diğer yardımcı personel arkadaşlarım ile olan paylaşımlarda bir o kadar güzeldi.
Birçok arkadaşım tekrar bir şansları olsa kesinlikle TIP düşünmediklerini söyler ve birçok yakınının bundan dolayı TIP seçmesini engellerler. Ben her zaman ve şimdi de olduğum yeri seviyor ve tekrar bir şansım daha olsa tekrardan TIP adamı olmayı seçerdim. Ama arkadaşlarımı da eleştirmiyorum zira, hekimlerimize olan saygı artık eskisi gibi değil. Ekonomik kaygılar artık hekimlik mesleğinde de çok arttı. Ancak insanlara faydalı olmak bence paha biçilemez ve faydanız dokunan bir hastanızın gözlerinde yerinizi görmek gurur vericidir.
Tabi ki her şeyin başında ne meslek yaparsanız yapın öncelikle işinizi severek yapın ve yaptığınız işin sonuna kadar en iyisini yapmaya çalışın..
Saygılarımla...
